maandag 29 juni 2009

1 jaar

Vandaag een jaar geleden zijn Dave en ik terug naar Belgie verhuisd na een 2-jarig avontuur in San Francisco. En nu, een jaar later, zijn we het Belgenlandje weer bijna gewoon, al zullen er altijd dingen blijven waar we bij verzuchten "dat was in SF toch wel effe anders" (niet altijd beter, maar anders). Terugkomen was moeilijk, vooral dan op administratief vlak.

Zo ben ik nog steeds niet terug aangesloten bij de mutualiteit, en hebben we vandaag besloten die strijd op te geven: we hebben zomaar eventjes 600 euro betaald om mij terug aan te sluiten, en hopen nu dat we dat geld (waar we recht op hebben en dat we eigenlijk nooit hadden moeten betalen) ooit terug krijgen. Ik blijf erbij dat we (en eigenlijk alleen ik want Dave is allang terug aangesloten bij de ziekenkas) onfair behandeld worden, maar ik wil binnen 2 weken met een gerust hart naar Frankrijk kunnen vertrekken en daar hoort een hospitalisatieverzekering bij (en die treedt alleen in werking als er ook een aansluiting bij de ziekenkas is). Hopelijk verknoeien die ambtenaren dit nu ook niet, en krijg ik vanaf volgende week weer medicijnen en doktersbehandelingen terugbetaald.

Voor de rest is het hier heerlijk warm weer, temperaturen boven de 30 graden worden voor de rest van de week voorspeld. Helaas moet ik nog 2 weken gaan werken vooraleer we op vakantie kunnen.

En we hebben ook leuk nieuws gehad van de gynaecoloog. En met leuk nieuws bedoel ik niet dat we ineens 2 babies mogen verwachten ipv 1. ;-) Nee, volgens de dokter zat alles erop en eraan, en heel belangrijk: wat ik er liever niet aan had zitten, zat er ook niet aan! ;-)

zondag 21 juni 2009

Huizenjacht

Toen we in juli vorig jaar terug in Belgie stonden, zijn we even erg actief op zoek geweest naar een huis (we hebben toen ongeveer 25 woningen bezocht op 3 weken tijd), daarna heeft de zoektocht enkele maanden stil gelegen (omdat o.a. de zoektocht naar een job belangrijker was dan de zoektocht naar een huis) en zijn we terug in ons appartement in Wilrijk gaan wonen. Nu we echter weten dat er binnen enkele maanden een mini De Bondt - Sneyders zit aan te komen, is de zoektocht terug begonnen.

We hebben weeral ettelijke huizen bezocht en de frustratie begint toe te nemen. De vraagprijzen liggen nog steeds erg hoog en de beschrijvingen van de huizen (vooral als een makelaar ze aanbiedt) zijn hilarisch, maar vooral foutief en leugenachtig.



Zo staat bijvoorbeeld het huisje hiernaast al maanden te koop. En zit ik me al de hele tijd af te vragen of de "design schoenkasten" waarvan sprake in de omschrijving de vraagprijs van zomaar eventjes 274.000 euro rechtvaardigen. Binnenkort zal ik maar eens een afspraak maken om dat te checken. ;-)



Enkele weken geleden hebben we deze beauty bezocht: heel mooi gerenoveerd, maar zonder geinstalleerde keuken en badkamer, en met slechts 2 slaapkamers. En de wonderlijke vraagprijs van 369.000 euro! (Daar stond nog bij vermeld "vernieuwde prijs" want vroeger kostte het 375.000 euro.) Ben ik nu gek als ik voor die prijs verwacht dat er een (en dan hoeft het nog geen design te zijn) keuken in staat?

Als we binnen enkele maanden nog niks gevonden hebben, vrees ik dat het wiegje van onze eerstgeborene een openstaande lade in het bureau van Dave zal zijn. :-(

vrijdag 12 juni 2009

Blog Stilte

Ik hoor het jullie al denken: "Amai, dat bloggen heeft ook weer lang geduurd bij Marijke." Een week terug online en toch 1 postje gepubliceerd, het is schandalig. ;-) Ik weet het, mea culpa.

Maar ik zit een beetje in een vervelende situatie. Ik had me namelijk voorgenomen om hier geen zwangerschapsblog van te maken waarbij ik alleen nog over de zwangerschap en alle kwaaltjes die daarmee samenhoren, zou schrijven. Nee, ik was vastbesloten dat mijn leven ondanks de zwangerschap gewoon door zou blijven gaan, en dat zolang ik geen 100 kilo woog dat kleine "bunnetje in the oven" mijn doen en laten niet zou bepalen. En deze week heb ik moeten toegeven dat ik verkeerd zat met die redenering, en toegeven dat ik het fout heb, is niet mijn sterkste punt, dus zit ik een beetje met mezelf in de knoop.

Dus toch heel even een klaagzang: Ik heb deze week voor de laatste keer in lange tijd (vrees ik) de ritssluiting van mijn favoriete jeans dicht gekregen (na enkele uren heb ik moeten toegeven dat dat echt niet comfortabel meer zat), maar de zwangerschapsbroeken die ik heb zijn veel te groot aan mijn benen en achterwerk, dus als ik daarmee rondloop zie ik eruit als een mislukte rapper met een bierbuik (blijkbaar ben ik wel aangekomen op mijn buik, maar afgevallen op mijn billen zodat ik nu een zeer raar model heb). Ook heb ik woensdag voor de eerste keer tijdens mijn zwangerschap een dagje voor het toilet mogen doorbrengen, niks bleef er binnen, maar ik had natuurlijk wel de hele tijd zin in eten. En sinds woensdag heb ik dan ook ferme last van rugpijnen waardoor ik 's avonds de hele tijd met kersenpitkussentjes in de zetel zit. Niet dat ik 's avonds iets anders zou kunnen doen want ik ben al bijna 17 weken doodmoe en kan 's avonds alleen maar in de zetel zitten of in bed liggen (tijdens het weekend heb ik zelfs de siesta terug ingevoerd).

Tot zover een kleine selectie uit het grote boek van Marijke's zwangerschapskwaaltjes. ;-) Meer op eenvoudig verzoek. Het deed deugd dit even op te schrijven, maar morgen gaan we verder met de volgende frustratie: de zoektocht naar een huis.

zondag 7 juni 2009

Verkiezingen

Na wat een ellenlange scheld- en roepcampagne leek, was het vandaag eindelijk zover: we moesten weer eens gaan kiezen! Regionale en Europese verkiezingen stonden er op het programma, waarbij er voor Belgie zomaar even 4 nieuwe parlementen worden gekozen (Vlaams, Waals, Brussels Hoofdstedelijk en Duitstalige Gemeenschap) en dan nog de afgevaardigden voor het Europees parlement.

Waarom ze alle verkiezingen (in Belgie hebben we ook nog federale, en gemeentelijke en provincieraadsverkiezingen), niet samen kunnen laten vallen, gaat mijn simpele boerenverstand te boven, al helemaal omdat de politici zelf toegeven dat ze momenteel op federaal niveau geen beslissingen nemen en de uitslag van de regionale verkiezingen afwachten. En waarom we al die parlementen en raden nodig hebben, begrijp ik ook niet (al zorgt dit systeem natuurlijk voor veel - al dan niet overbodige - jobs, en is het afschaffen van jobs geen populaire beslissing momenteel).

Maar soit, dat was allemaal niet van belang. Het enige dat telde was tijdig naar het stemlokaal te gaan en (elektronisch) bolletjes te kleuren. Om 9 uur stonden Dave en ik daar al, met oproepingsbrief, identiteitskaart en de overtuiging dat we op de juisten / goeden gingen stemmen. ;-) Ik heb gekozen voor de partij die (naar mijn mening) tijdens de campagne het minst met modder gooide naar anderen en wiens programma toch gedeeltelijk aansloot bij mijn overtuiging, en waar geen mensen op de lijst stonden die uitspraken gedaan hebben waar mijn haar recht van overeind kwam (ahem, bijvoorbeeld CD&V, met Dehaene die ons eventjes kwam vertellen wat wij, domme kiezers, wel en niet "moeten" en "mogen" doen).

Twee bolletjes kleuren, twee keer op "bevestigen" klikken en we kunnen er weer 2 jaartjes tegen...

vrijdag 5 juni 2009

Proces-Verbaal

Gisteren heb ik een proces-verbaal van waarschuwing aangekregen. Voor de niet-kenners: dit is "een vaststelling van een lichte, niet opzettelijk begane wetsovertreding waarvan kan nagegaan worden of de overtreder zijn verplichtingen is nagekomen". Geen boete dus, slechts een waarschuwing, maar je moet het probleem verhelpen en je dan aanmelden bij een politiedienst om dat te laten controleren. Je verliest er dus meer tijd mee.

Wat heb ik dan mispeuterd? "Synthese van de inbreuk: beschadigde, niet volledig leesbare voorste kentekenplaat". Blijkbaar kon de agent die op 27 mei 's ochtends om 8.08 uur aan de afrit van de autosnelweg stond mijn voorste nummerplaat niet lezen, en mag ik daarom een nieuwe nummerplaat laten maken en mijn auto door de politie laten keuren.

Ik weet dat het geen zin heeft om dit aan te vechten (en ik ga me d'er ook braafjes bij neerleggen), maar toch kan ik verzachtende omstandigheden inroepen: Volgens mij is die agent stekeblind! Het proces-verbaal is namelijk gericht aan de mannelijke bestuurder van het voertuig ("de bestuurder", "zijn voertuig", "hij dient zich te voorzien",...). Sorry, maar als die agent niet gezien heeft dat ik een vrouw ben (mijn boezem is momenteel groter dan die van Pamela Anderson, dankzij mijn zwangerschap) dan kan die inderdaad ook mijn nummerplaat niet lezen. Wie laat er nu slechtzienden bekeuringen uitschrijven ivm de leesbaarheid van nummerplaten?!

Nu ben ik erover aan 't denken om deze nummerplaat gewoon te laten hangen, naar de politie te rijden (en te doen alsof ik me "in regel heb gesteld") en eens te kijken of zij het eens zijn met de conclusie van hun collega.

donderdag 4 juni 2009

Een Nieuwe Start...

't Is hier enkele maanden heel stil geweest, maar nu begin ik precies terug zin te krijgen om mijn leven op het internet te smijten en het vernietigend commentaar van anderen daarop te lezen. Ook de lieve verzoekjes van vrienden en familie hebben deze beslissing mee bepaald, en het feit dat er weer wat "changes" zitten aan te komen en ik dus inspiratie heb (hopelijk toch). Aanmoedigings-comments worden zeer geapprecieerd. ;-)

En om te beginnen alvast een heel gelukkige verjaardag gewenst aan mijn echtgenoot die vandaag -- jaar oud wordt (ik zal uit respect voor en medelijden met hem de exacte leeftijd niet vermelden)! ;-)

(De smileys werden speciaal voor Bart & Sofie toegevoegd.)