Vanochtend lees ik in de krant: "Alcatel-Lucent stuurt topduo de laan uit". En A-L is het bedrijf waardoor wij de laatste maanden constant in stress geleefd hebben. Nadat ze Dave ontslagen hebben, vertrekken nu ook algemeen directeur Patricia Russo en voorzitter Serge Tchuruk. Zes opeenvolgende kwartalen rode cijfers was blijkbaar genoeg.
Ik hoop voor Russo en Tchuruk dat het met minder drama gepaard kan gaan dan ons vertrek. Al denk ik dat hun vertrekvergoeding veel goed maakt: maximum 6 miljoen euro (2 jaarsalarissen). Let wel: die mensen nemen zelf ontslag en worden daar dus (schandalig veel) voor betaald, een ander wordt ontslagen en moet vechten om iets te krijgen. 't Leven is niet eerlijk. ;-)
woensdag 30 juli 2008
zaterdag 26 juli 2008
Bejaarden
Na ons verblijf in San Francisco moeten we weer even wennen aan de bejaarden in het straatbeeld in Belgie. In San Francisco zag je nooit bejaarden (waarschijnlijk omdat die geen huis in de stad konden betalen), maar in Belgie lopen de meeste bejaarden "vrij" rond.
Vanochtend was ik met de tram naar de stad (voor de niet-ingewijden: Antwerpen) gereden en toen ik deze namiddag met de tram terugkwam, zat die voor de helft vol met bejaarden (60+, en gepensioneerd). Nu begrijp ik sowieso al niet wat die op zaterdagnamiddag in Antwerpen willen doen, maar kom, iedereen heeft het recht buiten te komen en te genieten van het ongelooflijk mooie weer.
Maar ze moeten niet beginnen zagen over het feit dat er op zaterdagnamiddag geen zitplaatsen vrij zijn op de tram! Daar heb ik een bloedhekel aan. Ze staan dan te zuchten en te klagen naast jouw stoel ("de jeugd van tegenwoordig", altijd leuk om te weten dat ze mij nog voor "jeugd" aanzien) in de hoop dat jij uit schuldgevoel rechtstaat en jouw plaats aanbiedt. Never, nooit, jamais, zal ik dat doen. In tegenstelling tot hen heb ik voor mijn stoel betaald, en heb ik geen andere keuze dan op zaterdag naar de stad te gaan om af te spreken met vriendinnen (die werken allemaal dus hebben enkel tijd tijdens het weekend). Die bejaarden kunnen eender welke dag van de week gratis naar de stad, maar dat moet dan perse op zaterdag gebeuren, de drukste dag van de week. Ik word daar helemaal gek van.
Welke politieke partij durft het aan volgend wetsvoorstel in te dienen: "Bejaarden mogen nog steeds gratis bus of tram nemen, maar enkel tijdens de werkdagen en niet tijdens de weekends, ochtend- of avondspits. Als ze tijdens die periodes bus of tram willen nemen, moeten ze betalen zoals iedereen." (En dan zal ik met plezier mijn stoeltje aan hen afstaan als ze geen zitplaats vinden.)
Vanochtend was ik met de tram naar de stad (voor de niet-ingewijden: Antwerpen) gereden en toen ik deze namiddag met de tram terugkwam, zat die voor de helft vol met bejaarden (60+, en gepensioneerd). Nu begrijp ik sowieso al niet wat die op zaterdagnamiddag in Antwerpen willen doen, maar kom, iedereen heeft het recht buiten te komen en te genieten van het ongelooflijk mooie weer.
Maar ze moeten niet beginnen zagen over het feit dat er op zaterdagnamiddag geen zitplaatsen vrij zijn op de tram! Daar heb ik een bloedhekel aan. Ze staan dan te zuchten en te klagen naast jouw stoel ("de jeugd van tegenwoordig", altijd leuk om te weten dat ze mij nog voor "jeugd" aanzien) in de hoop dat jij uit schuldgevoel rechtstaat en jouw plaats aanbiedt. Never, nooit, jamais, zal ik dat doen. In tegenstelling tot hen heb ik voor mijn stoel betaald, en heb ik geen andere keuze dan op zaterdag naar de stad te gaan om af te spreken met vriendinnen (die werken allemaal dus hebben enkel tijd tijdens het weekend). Die bejaarden kunnen eender welke dag van de week gratis naar de stad, maar dat moet dan perse op zaterdag gebeuren, de drukste dag van de week. Ik word daar helemaal gek van.
Welke politieke partij durft het aan volgend wetsvoorstel in te dienen: "Bejaarden mogen nog steeds gratis bus of tram nemen, maar enkel tijdens de werkdagen en niet tijdens de weekends, ochtend- of avondspits. Als ze tijdens die periodes bus of tram willen nemen, moeten ze betalen zoals iedereen." (En dan zal ik met plezier mijn stoeltje aan hen afstaan als ze geen zitplaats vinden.)
woensdag 23 juli 2008
The Search Continues...
De zoektocht naar een huis gaat onverminderd verder. Gisteren hebben we huis nummer 17 bezocht, en dat was meteen ook de eerste kanshebber. Dave is er dolenthousiast over (hij had het over een 'klik' enzo), ik veel minder. Ik wil vooral weten waarom die mensen hun twee jaar oude nieuwbouw willen verkopen (da's toch raar, of ligt dat aan mij?), of het hele huis door een aannemer is gezet en of die veel te hoge vraagprijs ergens op gebaseerd is. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Ook de zoektocht naar een Starbucks-vervanging gaat verder. Afgelopen week heb ik nog twee Antwerpse plaatsen van de lijst geschrapt. Aanschouw de horror die bij Mockamore (op de Groenplaats in Antwerpen) voor 2,90 euro (!!!) verkocht wordt als 'latte with whipped cream' (en nee, de optie magere melk bestond niet):
En dit is de koffie verkeerd bij Sjalot en Schanul. Niet slecht, maar absoluut niet te vergelijken met Starbucks. Het eten bij Sjalot en Schanul is wel heel lekker!
Ook de zoektocht naar een Starbucks-vervanging gaat verder. Afgelopen week heb ik nog twee Antwerpse plaatsen van de lijst geschrapt. Aanschouw de horror die bij Mockamore (op de Groenplaats in Antwerpen) voor 2,90 euro (!!!) verkocht wordt als 'latte with whipped cream' (en nee, de optie magere melk bestond niet):
En dit is de koffie verkeerd bij Sjalot en Schanul. Niet slecht, maar absoluut niet te vergelijken met Starbucks. Het eten bij Sjalot en Schanul is wel heel lekker!
maandag 21 juli 2008
Nationale Feestdag
Wij hebben de nationale feestdag gevierd met een typisch Belgisch weertje (de hele dag regen), typisch Belgische temperaturen (13 graden!) en typisch Belgisch eten (frietjes van de frituur). En nu zitten we voor de open haard wat op te warmen. En dan zeggen ze dat de zomers in San Francisco koud zijn...
Pistolets
Ik ben niet altijd even gelukkig met onze terugkeer naar Belgie (ik mis het mooie weer, ik mis Starbucks, ik mis het feit dat onze dollars daar nog iets waard waren,...), maar sommige dingen zijn hier gewoonweg niet te overtreffen. Zoals pistolets op zondag (of zelfs meer in 't algemeen: bakkers)!
In San Francisco heb ik 2 jaar gezocht naar eetbaar brood (het moest zelfs niet meer lekker zijn, gewoon eetbaar was goed genoeg) dat minder dan 5 dollar kostte, en moest ik uiteindelijk settelen voor supermarkt-brood (lees: een spons). In Belgie kan je eender welke bakkerij binnenstappen en voor 1,95 euro krijg je een lekker (!) lang licht grof gesneden mee naar huis. Ook de kwaliteit van pistolets (en de overweldigende keuze: vloerkes, tigerkes, grof, sandwiches,...) is veel beter dan wat ik in San Francisco ooit vond. (Voor de kenners: De superieure kwaliteit van Tartine is de normale standaard in Belgie, maar Tartine is dubbel zo duur.) Elke keer als ik in een bakkerij binnenstap, voel ik me als een kind in een speelgoedwinkel. ;-)
En okay, als je er even objectief over nadenkt, is 1,95 euro voor een brood veel geld (ik heb ook nog meegemaakt dat een brood 49 frank kostte, zo oud ben ik dus al) maar het is dan tenminste lekker brood.
Dus toen ik gisteren in Brasschaat 10 pistolets (3 tigerkes, 3 vloerkes en 4 sandwiches), een lang licht grof gesneden en 3 koffiekoeken (met pudding en chocolade, zalig!) bestelde en de rekening 6,40 euro bedroeg, heb ik met een grote glimlach op mijn gezicht betaald terwijl ik dacht: "Ze geven dat hier bijna voor niks weg!" ;-)
In San Francisco heb ik 2 jaar gezocht naar eetbaar brood (het moest zelfs niet meer lekker zijn, gewoon eetbaar was goed genoeg) dat minder dan 5 dollar kostte, en moest ik uiteindelijk settelen voor supermarkt-brood (lees: een spons). In Belgie kan je eender welke bakkerij binnenstappen en voor 1,95 euro krijg je een lekker (!) lang licht grof gesneden mee naar huis. Ook de kwaliteit van pistolets (en de overweldigende keuze: vloerkes, tigerkes, grof, sandwiches,...) is veel beter dan wat ik in San Francisco ooit vond. (Voor de kenners: De superieure kwaliteit van Tartine is de normale standaard in Belgie, maar Tartine is dubbel zo duur.) Elke keer als ik in een bakkerij binnenstap, voel ik me als een kind in een speelgoedwinkel. ;-)
En okay, als je er even objectief over nadenkt, is 1,95 euro voor een brood veel geld (ik heb ook nog meegemaakt dat een brood 49 frank kostte, zo oud ben ik dus al) maar het is dan tenminste lekker brood.
Dus toen ik gisteren in Brasschaat 10 pistolets (3 tigerkes, 3 vloerkes en 4 sandwiches), een lang licht grof gesneden en 3 koffiekoeken (met pudding en chocolade, zalig!) bestelde en de rekening 6,40 euro bedroeg, heb ik met een grote glimlach op mijn gezicht betaald terwijl ik dacht: "Ze geven dat hier bijna voor niks weg!" ;-)
donderdag 17 juli 2008
Starbucks in Belgie
Vandaag ontdekt: Verschillende kranten brengen volgend heuglijk nieuwsbericht "Starbucks opent voor het eind van het jaar een eerste vestiging in Belgie". Yes, yes, yes! De eerste Starbucks verstiging in Belgie wordt een filiaal in de vertrekhal van de luchthaven van Zaventem. Wel een beetje ver voor mijn ochtend-kopje-koffie, tenzij ik natuurlijk een job op de luchthaven vind (toch maar eens serieus over nadenken). ;-)
Ik heb ondertussen ontdekt dat de Belgische coffee-to-go wel bestaat, maar heb voorlopig nog geen lekker koffietje gevonden. Onderstaande foto is een coffee-to-go bij Gregg's (op de Meir in Antwerpen): 1,40 euro voor een mini tasje niet-lekkere koffie zonder keuzemogelijkheden (allez kom, ik had de keuze uit 'koffie' of 'koffie met melk'). Als ik dat dan vergelijk met mijn halve liter zalig lekkere Starbucks latte met onbeperkte keuzemogelijkheden (non fat milk, soy milk, vanilla,...) voor 3,20 dollar, begin ik toch wat heimwee naar San Francisco te krijgen...
Ik heb ondertussen ontdekt dat de Belgische coffee-to-go wel bestaat, maar heb voorlopig nog geen lekker koffietje gevonden. Onderstaande foto is een coffee-to-go bij Gregg's (op de Meir in Antwerpen): 1,40 euro voor een mini tasje niet-lekkere koffie zonder keuzemogelijkheden (allez kom, ik had de keuze uit 'koffie' of 'koffie met melk'). Als ik dat dan vergelijk met mijn halve liter zalig lekkere Starbucks latte met onbeperkte keuzemogelijkheden (non fat milk, soy milk, vanilla,...) voor 3,20 dollar, begin ik toch wat heimwee naar San Francisco te krijgen...
woensdag 16 juli 2008
Huisjes Kijken (2)
We zijn nog steeds op zoek naar een huis, en vandaag hebben we het 14e en 15e bekeken. Nummer 14 had een volledige extra verdieping nodig (bestaande uit 2 slaapkamers en een badkamer), die d'er helaas niet meer gebouwd mocht worden, anders was het zeker een kanshebber geweest. Nummer 15 werd vertegenwoordigd door een gluiperd van een makelaar (ik had al een hekel aan die kerel voor ik hem gehoord of gezien had) en had volgens hem "een likje verf en veel liefde" nodig om er terug tiptop uit te zien. Alle liefde van de wereld kon dat huis niet helpen, volgens mij had dat veel meer aan een aannemer met een goede sloophamer.
Jammer maar helaas dus. The search continues...
Jammer maar helaas dus. The search continues...
maandag 14 juli 2008
Zekerheden
Gelukkig zijn er, naast alle onzekerheden en twijfels, ook nog zekerheden in het Belgische leven: zoals bijvoorbeeld de pasta Lollapalooza van restaurant Lollapalooza in Antwerpen. Meer dan drie jaar was het geleden dat ik er nog geweest was, maar de pasta (in een roomsausje met kip en scampi) is nog steeds heerlijk. In mijn herinnering was de pasta wel goedkoper, maar kom, 't was nog steeds niet te duur.
Twee andere zekerheden zijn de slechte service en overdreven prijzen bij Brasserie Appelmans, waar we vantevoren een aperitiefje waren gaan drinken. Tien keer wuiven naar de ober en nog altijd geen bestelling mogen doorgeven, en 10 euro voor een cocktail. (Zegt met lang gezicht: "Het zou niet waar geweest zijn in San Francisco.")
Twee andere zekerheden zijn de slechte service en overdreven prijzen bij Brasserie Appelmans, waar we vantevoren een aperitiefje waren gaan drinken. Tien keer wuiven naar de ober en nog altijd geen bestelling mogen doorgeven, en 10 euro voor een cocktail. (Zegt met lang gezicht: "Het zou niet waar geweest zijn in San Francisco.")
vrijdag 11 juli 2008
Paperassen
Onze inschrijving bij de gemeente Schoten (waar we gaan wonen zijn bij onze terugkomst uit de Verenigde Staten) heeft ook wat hindernissen gekend. We zijn ons maandagochtend (30 juni) gaan aanmelden, en dan is het wachten op de wijkagent die moet controleren of je ook effectief op het opgegeven adres woont. Vier dagen later stond hij hier voor de deur (dat zijn dus vier dagen waarin je niet verder kan met de rest van de paperassen want je hebt geen officieel adres). Vanaf maandag (7 juli) mochten we dan opnieuw naar het gemeentehuis om onze nieuwe identiteitskaart aan te vragen (daar heb je dat papiertje van de wijkagent dus voor nodig). En raad eens wat er maandag gebeurd is? Er is brand uitgebroken in de kantoren van de gemeente Schoten! Toch echt een teken dat ze ons hier niet terug willen. Maandag en dinsdag waren de kantoren dus gesloten, maar woensdag zijn we er dan toch in geslaagd onze "pas" aan te vragen. Binnen drie weken zouden we een brief moeten krijgen waarmee we dan nog eens naar het gemeentehuis mogen om de pas op te halen.
En die pas is toch redelijk belangrijk in Belgie, hebben we al ontdekt: zonder pas geen sis-kaart (en zonder sis-kaart geen mutualiteit, hospitalisatieverzekering of werk), zonder pas geen nummerplaat (en zonder nummerplaat geen verzekering of auto), zonder pas geen internet-rekening bij Fortis (en dus geen 4%),... Uiteindelijk is er voor alles (behalve het Fortis-verhaal) wel weer een "Belgische" oplossing te vinden, maar daar verlies je enorm veel tijd (en geduld, en geloof in de mensheid) mee. Maar kom, we hebben toch geen werk, dus we hebben tijd om ons daarmee bezig te houden.
En die pas is toch redelijk belangrijk in Belgie, hebben we al ontdekt: zonder pas geen sis-kaart (en zonder sis-kaart geen mutualiteit, hospitalisatieverzekering of werk), zonder pas geen nummerplaat (en zonder nummerplaat geen verzekering of auto), zonder pas geen internet-rekening bij Fortis (en dus geen 4%),... Uiteindelijk is er voor alles (behalve het Fortis-verhaal) wel weer een "Belgische" oplossing te vinden, maar daar verlies je enorm veel tijd (en geduld, en geloof in de mensheid) mee. Maar kom, we hebben toch geen werk, dus we hebben tijd om ons daarmee bezig te houden.
dinsdag 8 juli 2008
Huisjes Kijken
Nu we terug in Belgie wonen, hebben we beslist ons appartement te verkopen en op zoek te gaan naar een huis. We zijn een week terug in het land en hebben al acht huizen bezocht, het ene al minder geschikt dan het andere. Maar je ziet zo wel wat: Vlamingen "bricoleren" heel graag hebben we al ontdekt, en d'er lopen heel wat zelfverklaarde binnenhuisarchitecten rond. Voorlopig hebben we slechts 1 huis bezocht waarin we eventueel geinteresseerd zouden zijn (als de prijs met minstens 40000 euro zou verlaagd worden). Al de anderen vielen om zeer uiteenlopende redenen in de categorie "no f***ing way".
Het is ook weer wennen aan de terminologie op de immo websites: "karaktervol" is oud en niet gerenoveerd, "gerenoveerd" is zelf opgeknapt en bijeen gelijmd,... Een kamer van zes vierkante meter wordt een slaapkamer genoemd, terwijl ik dat eerder een kast of een berging vind.
PS: Als er iemand geinteresseerd is in een twee-slaapkamer-appartement in Wilrijk met garage en terras, gelegen op 2 minuten van verschillende autosnelwegen (A12, ring van Antwerpen, E19), laat dat dan even weten in de comments. Als ik het appartement kan verkopen zonder het op internet te plaatsen, doe ik dat liever (want ik heb geen zin in tientallen telefoontjes van immokantoren).
Het is ook weer wennen aan de terminologie op de immo websites: "karaktervol" is oud en niet gerenoveerd, "gerenoveerd" is zelf opgeknapt en bijeen gelijmd,... Een kamer van zes vierkante meter wordt een slaapkamer genoemd, terwijl ik dat eerder een kast of een berging vind.
PS: Als er iemand geinteresseerd is in een twee-slaapkamer-appartement in Wilrijk met garage en terras, gelegen op 2 minuten van verschillende autosnelwegen (A12, ring van Antwerpen, E19), laat dat dan even weten in de comments. Als ik het appartement kan verkopen zonder het op internet te plaatsen, doe ik dat liever (want ik heb geen zin in tientallen telefoontjes van immokantoren).
Testje
Voorlopig zal ik hier verderbloggen over onze terugkeer naar Belgie, de zoektocht naar een huis, de zoektocht naar een job en andere zaken die mij bezig houden.
Abonneren op:
Posts (Atom)