2 dingen die mij enorm geirriteerd hebben vandaag (en de dag is nog maar halverwege, dus dat belooft nog):

1) Bedrijven en banken die openingsuren op hun website publiceren, maar gewijzigde openingsuren (tijdens de vakantie bijvoorbeeld) enkel op de voordeur aanplakken en dus niet vermelden op de website. Hatelijk als je dan speciaal bent opgestaan om om 8.30 uur voor een gesloten deur te staan.

2) Immowebsites die bij bepaalde panden de volgende prachtige boodschap meegeven: "Het adres kan u niet worden meegedeeld omdat dit vertrouwelijke informatie is." Hoe kan ik nu weten of ik geinteresseerd ben in een huis als ik nog geeneens weet waar het gelegen is?

Daar staat dan tegenover dat 1 ding mij nog niet geirriteerd heeft ook al is het ondertussen al 5 dagen bezig en heb ik er bijna constant naar zitten luisteren: Music for Life op Studio Brussel. Als u nog een goed doel zocht waaraan u uw zuurverdiende centjes wil geven...

Tandarts

Vandaag ben ik eindelijk bij de tandarts (of meer bepaald de parodontoloog) geraakt. Mijn eerste afspraak werd gecancelled omdat de echtgenote van de tandarts aan het bevallen was, en de tweede afspraak heb ik niet gehaald omdat ik in een monster-file naar Antwerpen stond (en dus niet bij de tandarts geraakte). Maar nu was er geen ontsnappen meer mogelijk. :-(

En waar ik in de States nog netjes aan het lachgas werd gehangen voor een gelijkaardige ingreep, werd ik nu gewoon lokaal verdoofd. Enkele pijnlijke prikjes, en de rest verliep redelijk pijnloos. Momenteel begint de verdoving weg te trekken, en begint het pijn te doen. D'er staat me dus nog een gezellige avond te wachten.

Follower?!

Amai, nu ben ik geschrokken: Ik log net nog eens in op mijn blog (da's ondertussen meer dan 2 weken geleden), en op de eerste pagina (waar al mijn blogs staan opgelijst), staat in het felgroen "1 follower". Ik heb een volgeling! Jippie! Ik heb ook geen idee wat dit wil zeggen, maar ik ga ervanuit dat het iets positief is. Mijn "fan" heeft zelfs een naam, Rita Meyer, en een blog (waar ik hier natuurlijk naartoe link zodat zij mee kan genieten van de eindeloze stroom bezoekers op mijn blog). ;-)

Nu voel ik me wel verplicht om terug een beetje regelmatiger iets van me te laten horen, verwacht dus meer posts in de komende dagen als mijn vakantie (lees: werkloosheid) begonnen is.

Self-Made Latte

Gisteren ontdekte ik dat er tegenwoordig een Senseo-apparaat bestaat waar je latte's en cappucino's mee kan maken. Dat leek me wel interessant. Tot ik de prijs zag: 179 euro vragen ze daarvoor! In Nederland was het het apparaat iets goedkoper te krijgen, maar kostte het toch nog steeds minstens 130 euro. Nu drink ik graag latte's, maar dat vond ik toch een beetje overdreven.

En vanmorgen tijdens het naar de bakker wandelen (om 8 uur), bedacht ik me opeens dat wij eigenlijk een Senseo en een microgolfoven hebben, en dat het dus niet zo moeilijk kan zijn om zelf een latte te fabriceren. Bij thuiskomst ineens geprobeerd, en mijn selfmade latte is zalig lekker! Melk een minuutje in de microgolf, koffietje maken met de senseo, koffie bij melk gieten, klaar (het geheel bevindt zich natuurlijk in een Starbucks-beker). De simpelste recepten zijn vaak de beste! ;-)

En nu ik 179 euro heb uitgespaard, heb ik wat centjes over en kan ik wat experimenteren met ingredienten (verschillende soorten melk, nieuwe soorten koffie). Maakt Starbucks al Senseo-pads? Binnenkort wordt de perfecte latte dus gewoon bij mij thuis geserveerd. ;-)

Immo

Dave en ik zijn nog steeds op zoek naar een nieuwe woonst. Na het fiasco van juli (17 afgekeurde huizen bezocht op 21 dagen) hadden we een rustpauze ingelast maar ondertussen surfen we weer alle immo-websites af. En dan kan ik me toch zo vreselijk zitten ergeren...

Ik ben op zoek naar een huis in Schoten, Brasschaat of Sint-Job, liefst met een garage en instapklaar (echt instapklaar, en niet het instapklaar dat meestal bedoeld wordt op immo-websites, maar da's een ander verhaal). Ik kom terecht op de website van Century 21, en vul daar braafjes de criteria in: maximum prijs, dat het een huis moet zijn en geen bouwgrond,... En dan staat daar een optie bij: Je kan een gemeente ingeven en dan aanduiden dat ook huizen uit de randgemeenten mogen getoond worden. Handig, denk ik dan (naieve sukkel die ik ben), dus ik geef in "Schoten" en randgemeenten. Zomaar even 157 resultaten! Ikke blij, en tegelijkertijd ook achterdochtig. En ja hoor, van de 157 huizen ligt er geen enkel (nul, noppes, nada) in Schoten, 1 in Brasschaat en 1 in Sint-Job. De overige panden liggen in de "randgemeenten" van Schoten, zoals daar zijn Boom (25 kilometer uit de richting), Niel (eveneens 25 kilometer verder),...

Ik haat immo-websites! Weet er iemand een minder pijnlijke manier om een huis te zoeken?

Sneeuw!

Gisteren was het al stilletjes beginnen sneeuwen, maar voor vandaag werd geen sneeuw meer voorspeld. Tja, de kwaliteit van het weerbericht in Belgie is niet zeer goed en je kan al raden wat er gebeurde.

Vanmiddag om 13.30 uur gingen we binnen op Cocoon, en bij het buitengaan om 16 uur viel de sneeuw met bakken uit de hemel. Net die ene dag dat ik schoenen met hoge hakken draag! Ik was heel blij dat ik heelhuids aan de auto geraakte. Maar toen begon het pas: Het traject Brussel - Herent (om Sofie thuis te droppen) - Wilrijk heeft 4,5 uur geduurd. Sneeuw, ijzel, regen, blikschade (gelukkig niet bij ons), slippertjes, gekken op de weg, ellenlange files,... we hebben het allemaal gezien. Alles, behalve strooiwagens. ;-)

Hasselt

Dave en ik zijn weer eens op bezoek in (de) Limburg: Anderhalve dag in Hasselt. Deze namiddag hebben we al een eerste wandelingetje door de stad gemaakt, vooral langs de winkels (met overal kerstdecoratie). Morgen staat er dan een langere wandeling op het programma (misschien zelfs in de sneeuw, als ik het weerbericht mag geloven), helaas zonder Japanse Tuin (die is slechts open van april tot eind oktober) dus die zullen we moeten vervangen door het Jenevermuseum. O ja, we zijn onze camera vergeten, verwacht dus zeker geen foto's. ;-)

Quantum of Solace

Ik zal eerlijk bekennen dat ik niet de grootste James Bond fan ben die er rondloopt. De eerste Bond film die ik gezien heb (zonder in slaap te vallen, bedoel ik dan), was Casino Royale en die was niet zo slecht als ik verwacht had (een mens moet zijn ongelijk soms kunnen toegeven). ;-) Dus wou ik wel met Dave mee naar Quantum of Solace gaan kijken vanochtend. What a mistake!

Een goede raad: Ga de film niet bekijken (trust me, het is de 8,85 euro in Metropolis niet waard). En als je toch gaat, kom dan niet klagen achteraf. Korte samenvatting: geen verhaal (alle slechterikken die de vorige film levend uitkwamen, zijn dood op het einde van deze film, op 2 na zodat er toch nog een vervolg kan aangebreid worden), geen knappe vrouwen (een reden om de film wel te gaan zien, is het kapsel van Fields, een opkikker voor elke bad-hair-day die je ooit gehad hebt), en geen James Bond in strakke zwembroek die uit de oceaan komt gewandeld (het beste stuk van de vorige film, en het enige wat deze film nog had kunnen redden). Ook de product placement in de film is lichtjes overdreven; soms lijkt het meer een reclamefilm voor Ford dan iets anders.

Eerlijk is eerlijk: D'er zitten een paar leuke scenes en dialogen in de film, maar Dave zal toch met goede argumenten (lees: cadeautjes) mogen afkomen om mij mee te krijgen naar de volgende James Bond. Tenzij ik van tevoren weet dat James in zwembroek uit de oceaan komt gewandeld, in dat geval ga ik naar de premiere! ;-)

Reason To Vote

Kijk, dit is een motivatie om uren aan te schuiven om je stem uit te brengen: Lots of free food and drinks! Als je gaat stemmen in de VS krijg je nadien gratis een kop koffie bij Starbucks, een donut en ijsjes bij Ben & Jerry's. (Je moet eigenlijk zelfs niet gaan stemmen, je moet gewoon zeggen dat je bent gaan stemmen.)

Loft

Het is precies of er speelt tegenwoordig slechts 1 film in de Vlaamse bioscopen: Loft, van Bart De Pauw en Erik Van Looy. Vandaag hebben ook Anne en ik de film gezien, en het is de 8,20 euro waard die er tegenwoordig moet neergeteld worden voor een filmticket. Persoonlijk vind ik het de beste Vlaamse film sinds De Zaak Alzheimer, maar dat wil helemaal niks zeggen want ik heb in de tussentijd geen Vlaamse films gezien (of toch niet dat ik me herinner). De plot doet mij aan The Usual Suspects denken, maar dat is geen slechte zaak, en er wordt sterk geacteerd (vooral Matthias Schoenaerts en Veerle Baetens vond ik erg goed).

Negatief puntje aan de film was het feit dat we in UGC Antwerpen zaten, en dat is wel een heel marginale cinema geworden. Vuil (wij hadden de eerste voorstelling van de dag en de zaal was duidelijk niet gekuist na de laatste voorstelling van gisteren), veel te weinig personeel, maar wel veel rustiger dan Metropolis op een regenachtige zondagmiddag.

Love Email

Ik krijg op het werk in mijn inbox ook de emails die verstuurd worden naar het emailadres van mijn voorgangster. Zij was, volgens mij, geabonneerd op elke nieuwsbrief die er op het internet wordt rondgestuurd dus je kan je voorstellen dat er heel wat rommel in mijn mailbox belandt elke dag. Maar wat ik dinsdagochtend vond, was wel de moeite...

D'er zat een mailtje van een zekere JVW (ik ga de volledige naam hier niet schrijven, om de privacy van die arme man toch een beetje te waarborgen) in mijn mailbox: een liefdesgedichtje aan mijn voorgangster A! Een gedichtje van het allerergste niveau trouwens, a la "jij bent de vrouw, waar ik van hou / heel mijn leven wil ik aan jou geven". (Op aanvraag kan ik het volledige gedichtje wel posten, maar je bent gewaarschuwd: it's not pretty.) Ik dus helemaal in een deuk van het lachen, maar ik had ook wel wat medelijden met die kerel, dus ik stuur heel beleefd een mailtje terug waarin ik meld dat A helaas niet meer voor het bedrijf werkt, al 4 maanden niet meer, en dat zijn mailtje dus bij mij terechtgekomen was. (Okay, in alle eerlijkheid, ik heb hem ook effe gegoogeld, en het is een politieker, hij heeft een vriendin maar die heet niet A.) ;-) Case closed, dacht ik.

Maar nee, woensdagochtend open ik mijn mailbox en ik vind weer een mailtje van JVW. Dit keer met de vraag of ik het prive emailadres van A heb en wil doorgeven. Kijk, dit begrijp ik niet: je hebt met een vrouw geslapen, die heeft jou een business card gegeven van een bedrijf waar ze al 4 maanden niet meer werkt (bijzonder onprofessioneel van haar om die kaartjes nog te gebruiken trouwens), iemand heeft jou vriendelijk geinformeerd dat haar emailadres niet meer werkt (ex-lovers afschepen, staat echt niet in mijn taakomschrijving en toch heb ik dat heel mooi opgevangen), en toch probeer je nog om haar prive emailadres te krijgen. Ligt dat nu aan mij of is die kerel enorm traag van begrip?! She's just not that into you, manneke! ;-) (En ik heb haar emailadres niet, anders had ik het zeker doorgegeven gewoon om haar te ambeteren.)

Feest-Kasteel

Park Den Brandt in Wilrijk ligt op zo'n 500 meter van onze voordeur, dus wij gaan daar geregeld wandelen. Aan de andere kant van het park (waar meestal de discussie "steken we de straat nog over naar het Middelheim of gaan we terug naar huis" begint) ligt een kasteeltje, met een fonteintje, boompjes,...
en een gigantische stapel lege flessen! De kasteelheer (of -vrouw) is duidelijk een feestbeest...

Belgian Shopping

Gisteren (zaterdag) heb ik me nog eens op een Belgische winkelstraat gewaagd, en ik heb zowaar een aankoop gedaan: de jeansrok waar ik al jaren naar op zoek was. Ja, ik weet dat Amerika het land van de jeans is, maar daar heb ik nooit mijn zin gevonden, en nu vond ik dat wel bij S. Oliver die net een 'flagship store' geopend hebben op de Meir in Antwerpen. Super blij ben ik ermee! Ook het feit dat ik 5 euro korting kreeg omdat de winkel net geopend was, hielp daarbij.

Nog 2 dingen die me opvielen: Ik was de enige met een 'coffee to go' in de winkels (terwijl ik gewend ben dat iedereen om me heen altijd en overal een beker koffie met zich mee zeult) en d'er wordt gigantisch veel gekocht (je kon gisteren over de koppen lopen op de Meir en iedereen had shopping tassen bij).

Weekendje Weg

Binnenkort heb ik een lang weekend, van 30 oktober tot 2 november, en ik wou graag een weekendje weg want het is al veel te lang geleden dat we nog 'op reis' geweest zijn. (De laatste trip die we ondernomen hebben, was de tocht naar Yosemite en Sequoia in mei.) Ook deze keer gaan we een afgelegen gebied bezoeken, welbekend als 'de Limburg' in Belgie. ;-)

Bijna ging de trip niet door omdat de website van dit hotel weigerde te geloven dat 31 oktober bestaat, terwijl ik er toch heilig van overtuigd was dat oktober 31 dagen heeft (ik had het ook duchtig zitten natellen op mijn vingerkneukeltjes). Ten einde raad heb ik het hotel dan maar gebeld, en het bleek om een foutje te gaan (grote opluchting natuurlijk want ik was al bang dat mijn lang weekend in Limburg korter zou zijn). Beter zelfs: de vriendelijke dame aan de telefoon vertelde me over een speciale promotie (die niet op de website vermeld stond) en zo logeren we nog 20 euro goedkoper dan gedacht. Jippie!!!

O ja, iedereen die op de website van het hotel gaat kijken en opmerkt dat dat wel verdacht dicht bij het Maasmechelen outlet shopping center ligt: Puur toeval, dat had ik pas gezien nadat ik gereserveerd had. ;-)

I Miss SF

De afgelopen dagen slaat de 'heimwee' naar San Francisco weer volop toe. Bart en Sofie komen binnenkort terug, en wat zij beschrijven op hun blog en in hun emails komt me te bekend voor. Ook zij lijken me niet helemaal klaar om al terug naar Belgie te verhuizen. We verwachten ze dan ook snel voor een "ik mis SF"-avondje. ;-)

Wat zou ik graag nog eens rondlopen in die mooie stad aan het water, van het ene vertrouwde plekje naar het andere. Nog eens een zondag doorbrengen in Golden Gate Park (en dan ineens het nieuwe California Academy of Sciences bezoeken), een namiddagje rondhangen aan Yerba Buena Gardens, over Embarcadero slenteren op een mooie ochtend met een Starbucks koffie in mijn hand, shoppen in de vele fantastische (en goedkope!) winkels, al die speciale gebouwen (Transamerica Pyramid, Ferry Building,...) nog eens goed bekijken en niet voor vanzelfsprekend aannemen, lekker gaan eten bij Eos, Range of een van de tientallen andere restaurantjes die we daar hebben leren kennen,...

Snif.

Staking

Vandaag was een nationale stakingsdag in Belgie (voor meer koopkracht), wat er in de praktijk op neerkomt dat er geen openbaar vervoer was (geen treinen, bussen of trams) en dat het gigantisch druk was op de weg. Dit wil ook zeggen dat Dave gisteren al naar Berlijn moest vertrekken omdat hij er vandaag niet kon geraken. Dank u, vakbonden, om ons een dag langer dan nodig uit elkaar te halen. :-( Maar kom, niet getreurd...

Eerst het goede nieuws: Ik was waarschijnlijk een van de weinige mensen die vanochtend zonder problemen op hun werk geraakt zijn (behalve dan een kleine vertraging aan de defecte verkeerslichten op het kruispunt Bredabaan & Horstebaan in Schoten). Da's een van de voordelen als je in een uithoek als Hoogstraten werkt. ;-)

In de namiddag had ik een meeting in Aartselaar, dus ik was ook mooi voor de files terug thuis. Vroeger dan verwacht zelfs, want ik wou nog even langs Ikea passeren om een nieuwe catalogus op te halen maar Ikea was gesloten en er stonden stakingspiketten voor de deur. Dus als ik het goed begrijp, betogen ze voor meer koopkracht en doen ze daarom de winkels dicht! Logisch.

Een Heer In Het Verkeer

Stel je voor: Je bent in Belgie, de regen valt dus met bakken uit de lucht, en jij rijdt comfortabel rond in je Volvo XC90; hoog en droog, met de verwarming aan, in je lederen zetels, met een rustig muziekje op de achtergrond. Je rijdt door een woonwijk en langs de kant van de straat zie je 2 voetgangers staan, schuilend onder een paraplu, en klaar om de straat over te steken. Je merkt ook de gigantische waterplas op die op jouw rijvak voor hen op straat ligt. Wat doe je?

1. Je toont je van je beste ('zondagse') kant: Je vertraagt en stopt zodat deze arme sukkelaars de straat kunnen oversteken zonder nog natter te worden dan ze al zijn.
2. Je toont je van je iets minder sympathieke kant: Je rijdt door, maar gaat wel even op het andere rijvak rijden zodat de mensen niet nat worden als je voorbij komt. Je hebt namelijk geen tijd om te stoppen; het is zondag, mama zit te wachten met de koffiekoeken, en je bent daar al 25 jaar op hetzelfde tijdstip aangekomen dus als je 15 seconcen later bent, denkt zij dat er iets ernstigs gebeurd is.
3. Je bent nu eenmaal een lul in een te grote auto en de auto heeft vierwielaandrijving: Je versnelt dus en rijdt door die grote waterplas om te kijken of de auto echt 'geruststellende stabiliteit op gladde ondergrond' heeft. Dat de voetgangers helemaal doorweekt achterblijven omwille van de vloedgolf die jij veroorzaakt, vind je een leuke bijkomstigheid.

U raadt al welke optie de Volvo-bestuurder die op zondag 5 oktober rond 13 uur door de Laarstraat in Wilrijk reed, heeft gekozen...

Lekker Eten In Belgie

Ik heb het al eerder verkondigd: Mijn beste restaurant-ervaringen deed ik op in San Francisco en omstreken; verse lokale ingredienten, onverwachte maar niet te ver gezochte smaak-combinaties, mooie interieurs, vriendelijke bediening, min of meer eerlijke prijzen,... Waarmee ik niet wil zeggen dat je in Belgie niet lekker kan eten, maar de prijs-kwaliteit-verhouding aan de overkant van de oceaan vond ik veel beter.

Gisterenavond heb ik met een vriendin Volef's in Antwerpen bezocht, en daar hebben we heerlijk gegeten. We kozen voor het degustatiemenu (6 gangen: 3 voorgerechtjes, een visgerecht, een vleesgerecht en een reeks dessertjes) en hebben het ons niet beklaagd. De struisvogelfilet met boontjes en pompoen (ik ben de omschrijving vanop het menu vergeten, maar die klonk veel lekkerder dan wat ik hier schrijf) was het lekkerste gerecht dat ik ooit in Belgie op mijn bord kreeg. Zalig.

Vanmorgen zijn we met vrienden gaan ontbijten (buitenhuis ontbijten is hier ook aan een opgang bezig) bij Den Boterham, ook in Antwerpen. En weeral was het lekker, en vooral niet duur.

Goede restaurants, nu ook aan deze kant van de oceaan... ;-)

Een Blik Achter De Kastdeuren

Zoals ik al verteld heb, ben ik vorige week maandag terug beginnen werken. Ik ga hier niet teveel details plaatsen over mijn werk ('k heb gezien dat je daar serieus mee in de problemen kan geraken), maar ik werk nu op de marketingafdeling (beter zelfs: ik ben verantwoordelijk voor PR & Marketing) van een bouwbedrijf (niet van gewone huisjes).

Mijn voorgangster is onder mij-niet-volledig-duidelijke omstandigheden in juni vertrokken (ik heb haar dus nooit gezien), maar links en rechts vang ik verhalen over haar op waardoor ik me toch een beetje een beeld van haar kan vormen. Wat me al wel duidelijk is, is dat deze dame niet van klasseren (of zelfs maar gewoon opruimen) hield. D'er staan 3 kasten in mijn kantoor, en die puilen alledrie uit. Vorige week lagen er op de grond ook nog eens 3 grote stapels documenten, maar, vlijtig als ik ben, heb ik die ondertussen weggewerkt. Wel jammer dat ik daar niet eerst een foto van genomen heb, maar ik kon de aanblik van die rommel niet langer verdragen.

Een blik in de kast

En als je nu denkt (zoals ik vorige week) dat er in de map met het label 'PR & Marketing 2007' ook effectief documenten zitten die daarmee te maken hebben, dan denk je verkeerd. ;-)

't Was Te Denken

Vanochtend in mijn auto, terwijl ik mijn ontbijt aan het nuttigen was, ter hoogte van Brecht, bedacht ik opeens dat ik mijn camera thuis vergeten was. 't Was nochtans een goede dag om foto's te nemen want ik heb me vandaag in veiligheidsschoenen en met een helm op voortbewogen (mijn allereerste en tweede werf-bezoek ooit). 't Is trouwens moeilijker om in veiligheidsschoenen rond te lopen dan op hakken van 8 centimeter. Ik beloof foto's volgende week, nogmaals sorry. Maar wel leuk om te horen dat er nog mensen zijn die mijn blog lezen. ;-)

Sorry

Waarschijnlijk leest er niemand dit nog, maar ik wil me even excuseren voor het gebrek aan posts hier op mijn blog. Maandag was mijn eerste werkdag in (heel) lange tijd, dus tijdens de dag heb ik geen tijd meer om te schrijven en het enige wat ik 's avonds doe, is totaal uitgeput in de zetel vallen. Ik ben echt niet meer gewoon van te werken. Hopelijk vind ik volgende week mijn draai een beetje en kan ik 's avonds nog wat leuke dingen doen ipv slapen. 'k Zal morgen mijn camera eens meenemen zodat ik wat foto's kan nemen van mijn nieuwe werkplek (dan kunnen jullie het klasseerwerk van mijn voorgangster eens bewonderen, ik sta er nog elke dag versteld van). Voorlopig zit ik te werken met een interim-contract, dus het kan ook alle dagen voorbij zijn, spannend. ;-)

Elephant Parade

We hebben onze fietstour dinsdag gecombineerd met de bezichtiging van een heleboel olifanten. Sinds vorig weekend is Elephant Parade neergestreken in Antwerpen, en meer dan 70 kunst-olifanten (bewerkt door nationale en internationale artiesten) staan nu verspreid in het centrum van de stad. Bedoeling is geld in te zamelen en aandacht op te brengen voor de Aziatische olifanten die met uitsterven bedreigd zijn. De extra toeristen zijn voor Antwerpen natuurlijk mooi meegenomen. Voorlopig hebben we enkel de olifanten aan het Steenplein, de Stadsfeestzaal en het Willemdok gezien, de anderen gaan we zeker later nog bekijken.

De eerste olifant die we zagen (Stadsfeestzaal)

Mijn persoonlijke favoriet

Ook heel goed gevonden

Fietstocht

Zoals beloofd, volgt hier ons eerste fietsverslag. ;-) Voor vandaag hadden Dave en ik een fietsroute van Gazet van Antwerpen gekozen, 18 km door Antwerpen (ja, ik weet dat dat niks is, maar we wilden rustig beginnen en ik wou in de namiddag op het terras in het zonnetje zitten omdat het voor een keer eens niet regende).

Korte samenvatting: Niet alleen is Gazet van Antwerpen een krant die flut-nieuws publiceert (boordevol spellingsfouten trouwens), ze publiceert ook flut-fietsroutes. Elke straat waar een bord stond "enkelrichting, ook voor fietsers" moesten we inslaan, als er een fietspad lag was dat gegarandeerd een straat waar we niet moesten zijn, en we kunnen nu onze eigen Parijs-Roubaix-route in Antwerpen samenstellen want we hebben elke kasseistrook gezien en bereden (au au au, en meer respect voor coureurs).

Maar we hebben wel genoten: 't Was een prachtige dag, en we hebben een aantal 'zijstapjes' gemaakt die de tour echt de moeite waard maakten (morgen meer daarover). En we hebben ontdekt dat er een fietspad naast de ring van Antwerpen loopt, zalig om daarover naar huis te rijden en de auto's in de file te zien staan (het was nog maar 16 uur, en nee, ik wil er nog even niet aan denken dat ik vanaf volgende week ook weer in de file sta).

Onze fietsen op Linkeroever, aan het strand van St-Anneke

Die beelden hadden we in San Francisco ook al eens gezien

Zicht op een stukje van de haven (vanop Linkeroever)

Zicht op het centrum (vanop Linkeroever)

Het gedrocht waar het Museum aan de Stroom in zal komen

Update

't Is weeral een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb op dit blog, dus even snel een update...

Dave en ik wonen terug in ons appartement in Wilrijk, na een heerlijk verblijf van twee maanden in "Hotel Mama"! Twee weken geleden werden onze container uit Amerika en onze spullen uit storage geleverd, en ondertussen is het hier bijna opgeruimd. Nu blijkt wel dat onze kleerkast gekrompen is tijdens ons verblijf in San Francisco, of zou het dan toch zijn dat ik wat extra Amerikaanse kleren heb meegebracht?! ;-)

En, 2 maanden na onze terugkomst, heb ik ook een nieuwe baan gevonden. Joepie, eindelijk terug aan de slag! Ik kijk er echt naar uit, al zal de 'commute' niet zo leuk zijn (van Wilrijk naar Hoogstraten en terug), maar volgens mij maakt de jobinhoud veel goed (hopelijk, en anders zal ik snel op zoek zijn naar iets anders). Momenteel geniet ik dus van mijn laatste dagen als werkloze en probeer ik zoveel mogelijk zaken in orde te brengen want daar zal binnenkort geen tijd meer voor zijn. Als het weer nu eens een beetje zou meewerken, dan leek het zelfs een beetje op vakantie...

En last but not least, we zijn nu de trotse eigenaars van 2 fietsen die we helemaal in Rijkevorsel hebben opgehaald en naar Wilrijk hebben gereden. Qua eerste fiets-uitstap kan dat tellen, en mijn achterwerk was er niet gelukkig mee. Verwacht binnenkort dus uitgebreide verslagen van fietstochtjes langs Vlaamse wegen...

Starbucks in Belgie

Ik had al enkele dagen geen rust: Dinsdagavond werd in het nieuws bericht over de eerste Starbucks in Belgie, dus ik moest en zou die bezoeken! Eindelijk nog eens een grande non-fat mocha with whipped cream, ik heb er de hele week van gedroomd. ;-) En vandaag was het eindelijk zover: een autoritje van 50 kilometer richting luchthaven van Zaventem, 5 minuutjes aanschuiven en dan genieten...

Dat was althans wat ik me had voorgesteld, de werkelijkheid was anders. 5 euro vragen die afzetters hier voor een grande non-fat mocha! Zonder slagroom dan nog wel, want whipped cream kost 0,5 euro extra! In de VS betaalde ik 3,20 dollar (2,80 euro?) voor mijn drankje, inclusief alle slagroom en extraatjes die ik wou. Ik begrijp dat Starbucks hier een andere positionering kiest, maar zoveel geld is mijn kopje troost me niet waard.

De rekening die me bijna een hartverlamming bezorgde

Daar kwam ook nog bij dat het dekseltje niet goed op mijn beker was gezet zodat ik de hele auto ondergesmost heb. Amateurs!

Ik ben in een klap genezen van mijn Belgische Starbucks-obsessie. Mij zien ze daar nooit meer terug (tenzij ik moet vliegen naar een Starbucksloze bestemming, dan neem ik misschien nog eens een koffietje, als ik genoeg centjes gespaard heb tenminste). Vanaf nu drink ik enkel nog Starbucks in landen waar de prijzen redelijk zijn (da's waarschijnlijk enkel de VS). Jammer, jammer, jammer.

Toerist In Eigen Land - Antwerpen

Natuurlijk mag ook Antwerpen niet ontbreken in onze "toerist in eigen land"-reeks. Vandaag hebben we dan ook een lange wandeling in de koekenstad afgewerkt, eigenlijk een combinatie van drie wandelingen uit een gidsje dat te verkrijgen is op de toeristische dienst van de stad Antwerpen. Heel mooie dingen gezien, en een heel lelijk ding: het nieuwe justitiepaleis op het Antwerpse Zuid. Langs buiten ziet het er bijzonder knap uit, maar binnen is het onafgewerkt, vuil en versleten (en het is nog maar net in gebruik genomen). Jammer voor een gebouw dat zoveel geld gekost heeft.

Bolivarplaats, voor het justitiepaleis

Binnenin het justitiepaleis (het lijkt alleen maar mooi, van dichterbij zie je de fouten)

De juiste reactie in het justitiepaleis: gillend proberen buiten te lopen

Heel mooie lantaarnpaal

Beelden in de Kruidtuin

PS: Dit weekend staat natuurlijk een bezoek aan de gloednieuwe Starbucks in Zaventem op het programma! ;-)

Toerist In Eigen Land

Als ik toerist in eigen land speel, voel ik me altijd een beetje bekeken: Je loopt rond met een camera om je nek en een kaartje in de hand, en opeens gaan alle mensen om je heen ervanuit dat je geen Nederlands spreekt. Heel grappig om te horen wat de mensen over je te zeggen hebben.

Toerist Dave ;-)

Dit weekend zaten we met camera en kaartje in Leuven, en dat is heel goed meegevallen. 't Was er nog redelijk rustig (de enige studenten die er rondliepen, waren degenen met een tweede zit dus die waren aan het studeren) en het weer werkte mee (geen regen, da's al veel tegenwoordig). Heel mooie gebouwen, veel restaurantjes (al waren degenen die Bart en Sofie hadden aangeraden gesloten wegens jaarlijks verlof), autovrije straten en een begijnhof (altijd een pluspunt voor een stad, in mijn ogen dan toch).

We logeerden in het Novotel, tegenover de grote trots van Leuven: Stella Artois (toen we d'er 's avonds voorbij wandelden, werden we dronken van de geur alleen). Zaterdag hebben we met vrienden gegeten bij Kokoon, heel lekker maar extreem slechte service (of beter: heel trage service, het duurde altijd ongelooflijk lang voor er iemand aan de tafel stond). 's Middags hebben we nog een koffie gedronken bij Copa Negra, een mooie zaak maar geen spectaculaire koffie en een medewerkster die niet echt stressbestendig was (d'er zaten 6 mensen in de zaak en ze was overspannen omdat het zo druk was).

Ze gaan ons zeker nog terugzien in Leuven...

The Search Has Ended...

Een uiterst succesvolle week: ik kan zomaar effe drie zoektochten van mijn lijstje schrappen.

Zoektocht 1: Een Belgische identiteitskaart. Die hebben we maandag afgehaald op het gemeentehuis.

Zoektocht 2: Een huis. Deze zoektocht hebben we gewoon stopgezet omdat we eigenlijk toch wel graag naar ons appartement in Wilrijk terug willen (en dat momenteel de beste oplossing is). Nu is het dus nog wachten op onze container zodat we kunnen verhuizen.

Zoektocht 3: Een vervanging voor Starbucks. Een gouden tip van Tinne: Caffenation in Antwerpen. Als je daar binnen wandelt, waan je je in een koffieshop in San Francisco. Gezellig, met een terrasje achteraan, heel lekkere koffie (tientallen soorten, zelfs 'iced' al was ik daar minder enthousiast over), waar je een hele dag kan blijven rondhangen als je dat zou willen (d'er liggen kranten en tijdschriften om te lezen, en niemand jaagt je buiten). Ik ben er afgelopen week 3 keer geweest, en ik ga zeker nog terug.

Perfecte Latte bij Caffenation

ID

Wij zijn sinds maandag de trotse eigenaars van nieuwe identiteitskaarten! Van die flashy kleine, met een chip, net een credit card. Ik voel me met mijn nieuwe 'pas' weer helemaal Belg, een lid van de bende.

En joepie, d'er lijkt een einde te komen aan al het paperassen-knoeiwerk: We hebben nu een identiteitskaart, een sis-kaart, allerhande verzekeringen en een nummerplaat. Volledig geintegreerd dus.

Ook opvallend: in beide landen (Belgie en VSA) is het geen probleem om lid te worden van de bibliotheek. Daar zijn ze blijkbaar blij met elke persoon die zich wil aansluiten. In San Francisco was ik op 5 minuutjes aangesloten, en ook in Schoten duurde het slechts 10 minuutjes. Dat in tegenstelling tot de identiteitskaarten die meer dan 4 weken op zich lieten wachten.

Speculoos-Pasta

Soms voel ik me schuldig omdat ik zoveel Amerikaanse dingen beter vind dan Belgische dingen (denk aan: voorrang van rechts, Starbucks koffie, het weer,...). Gelukkig vind ik zo af en toe dingen die me dolgelukkig maken dat ik terug in Belgie woon.

Vorige week heb ik het wonder van de speculoos-pasta ontdekt! Het klinkt vreselijk en het ziet er ook niet al te smakelijk uit, maar het is ongelooflijk lekker. Het ziet eruit als pindakaas, maar het smaakt als speculoos gesopt in koffie en dan in een potje gestopt: geniaal!

Ikea

Gisteren reden we even naar Ikea Breda om een bureau te kopen dat in Ikea Wilrijk niet voorradig was. Niet alleen hebben ze daar andere producten dan in Belgie (veel meer kussenovertrekken en allerhande kleine rommeltjes), ook het menu is duidelijk verschillend: Een sateschotel?! Met een 'bakje' salade?!
Zo dichtbij en toch zo verschillend...

Join The Club

Vanochtend lees ik in de krant: "Alcatel-Lucent stuurt topduo de laan uit". En A-L is het bedrijf waardoor wij de laatste maanden constant in stress geleefd hebben. Nadat ze Dave ontslagen hebben, vertrekken nu ook algemeen directeur Patricia Russo en voorzitter Serge Tchuruk. Zes opeenvolgende kwartalen rode cijfers was blijkbaar genoeg.

Ik hoop voor Russo en Tchuruk dat het met minder drama gepaard kan gaan dan ons vertrek. Al denk ik dat hun vertrekvergoeding veel goed maakt: maximum 6 miljoen euro (2 jaarsalarissen). Let wel: die mensen nemen zelf ontslag en worden daar dus (schandalig veel) voor betaald, een ander wordt ontslagen en moet vechten om iets te krijgen. 't Leven is niet eerlijk. ;-)

Bejaarden

Na ons verblijf in San Francisco moeten we weer even wennen aan de bejaarden in het straatbeeld in Belgie. In San Francisco zag je nooit bejaarden (waarschijnlijk omdat die geen huis in de stad konden betalen), maar in Belgie lopen de meeste bejaarden "vrij" rond.

Vanochtend was ik met de tram naar de stad (voor de niet-ingewijden: Antwerpen) gereden en toen ik deze namiddag met de tram terugkwam, zat die voor de helft vol met bejaarden (60+, en gepensioneerd). Nu begrijp ik sowieso al niet wat die op zaterdagnamiddag in Antwerpen willen doen, maar kom, iedereen heeft het recht buiten te komen en te genieten van het ongelooflijk mooie weer.

Maar ze moeten niet beginnen zagen over het feit dat er op zaterdagnamiddag geen zitplaatsen vrij zijn op de tram! Daar heb ik een bloedhekel aan. Ze staan dan te zuchten en te klagen naast jouw stoel ("de jeugd van tegenwoordig", altijd leuk om te weten dat ze mij nog voor "jeugd" aanzien) in de hoop dat jij uit schuldgevoel rechtstaat en jouw plaats aanbiedt. Never, nooit, jamais, zal ik dat doen. In tegenstelling tot hen heb ik voor mijn stoel betaald, en heb ik geen andere keuze dan op zaterdag naar de stad te gaan om af te spreken met vriendinnen (die werken allemaal dus hebben enkel tijd tijdens het weekend). Die bejaarden kunnen eender welke dag van de week gratis naar de stad, maar dat moet dan perse op zaterdag gebeuren, de drukste dag van de week. Ik word daar helemaal gek van.

Welke politieke partij durft het aan volgend wetsvoorstel in te dienen: "Bejaarden mogen nog steeds gratis bus of tram nemen, maar enkel tijdens de werkdagen en niet tijdens de weekends, ochtend- of avondspits. Als ze tijdens die periodes bus of tram willen nemen, moeten ze betalen zoals iedereen." (En dan zal ik met plezier mijn stoeltje aan hen afstaan als ze geen zitplaats vinden.)

The Search Continues...

De zoektocht naar een huis gaat onverminderd verder. Gisteren hebben we huis nummer 17 bezocht, en dat was meteen ook de eerste kanshebber. Dave is er dolenthousiast over (hij had het over een 'klik' enzo), ik veel minder. Ik wil vooral weten waarom die mensen hun twee jaar oude nieuwbouw willen verkopen (da's toch raar, of ligt dat aan mij?), of het hele huis door een aannemer is gezet en of die veel te hoge vraagprijs ergens op gebaseerd is. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Ook de zoektocht naar een Starbucks-vervanging gaat verder. Afgelopen week heb ik nog twee Antwerpse plaatsen van de lijst geschrapt. Aanschouw de horror die bij Mockamore (op de Groenplaats in Antwerpen) voor 2,90 euro (!!!) verkocht wordt als 'latte with whipped cream' (en nee, de optie magere melk bestond niet):
En dit is de koffie verkeerd bij Sjalot en Schanul. Niet slecht, maar absoluut niet te vergelijken met Starbucks. Het eten bij Sjalot en Schanul is wel heel lekker!

Nationale Feestdag

Wij hebben de nationale feestdag gevierd met een typisch Belgisch weertje (de hele dag regen), typisch Belgische temperaturen (13 graden!) en typisch Belgisch eten (frietjes van de frituur). En nu zitten we voor de open haard wat op te warmen. En dan zeggen ze dat de zomers in San Francisco koud zijn...

Pistolets

Ik ben niet altijd even gelukkig met onze terugkeer naar Belgie (ik mis het mooie weer, ik mis Starbucks, ik mis het feit dat onze dollars daar nog iets waard waren,...), maar sommige dingen zijn hier gewoonweg niet te overtreffen. Zoals pistolets op zondag (of zelfs meer in 't algemeen: bakkers)!

In San Francisco heb ik 2 jaar gezocht naar eetbaar brood (het moest zelfs niet meer lekker zijn, gewoon eetbaar was goed genoeg) dat minder dan 5 dollar kostte, en moest ik uiteindelijk settelen voor supermarkt-brood (lees: een spons). In Belgie kan je eender welke bakkerij binnenstappen en voor 1,95 euro krijg je een lekker (!) lang licht grof gesneden mee naar huis. Ook de kwaliteit van pistolets (en de overweldigende keuze: vloerkes, tigerkes, grof, sandwiches,...) is veel beter dan wat ik in San Francisco ooit vond. (Voor de kenners: De superieure kwaliteit van Tartine is de normale standaard in Belgie, maar Tartine is dubbel zo duur.) Elke keer als ik in een bakkerij binnenstap, voel ik me als een kind in een speelgoedwinkel. ;-)

En okay, als je er even objectief over nadenkt, is 1,95 euro voor een brood veel geld (ik heb ook nog meegemaakt dat een brood 49 frank kostte, zo oud ben ik dus al) maar het is dan tenminste lekker brood.

Dus toen ik gisteren in Brasschaat 10 pistolets (3 tigerkes, 3 vloerkes en 4 sandwiches), een lang licht grof gesneden en 3 koffiekoeken (met pudding en chocolade, zalig!) bestelde en de rekening 6,40 euro bedroeg, heb ik met een grote glimlach op mijn gezicht betaald terwijl ik dacht: "Ze geven dat hier bijna voor niks weg!" ;-)

Starbucks in Belgie

Vandaag ontdekt: Verschillende kranten brengen volgend heuglijk nieuwsbericht "Starbucks opent voor het eind van het jaar een eerste vestiging in Belgie". Yes, yes, yes! De eerste Starbucks verstiging in Belgie wordt een filiaal in de vertrekhal van de luchthaven van Zaventem. Wel een beetje ver voor mijn ochtend-kopje-koffie, tenzij ik natuurlijk een job op de luchthaven vind (toch maar eens serieus over nadenken). ;-)

Ik heb ondertussen ontdekt dat de Belgische coffee-to-go wel bestaat, maar heb voorlopig nog geen lekker koffietje gevonden. Onderstaande foto is een coffee-to-go bij Gregg's (op de Meir in Antwerpen): 1,40 euro voor een mini tasje niet-lekkere koffie zonder keuzemogelijkheden (allez kom, ik had de keuze uit 'koffie' of 'koffie met melk'). Als ik dat dan vergelijk met mijn halve liter zalig lekkere Starbucks latte met onbeperkte keuzemogelijkheden (non fat milk, soy milk, vanilla,...) voor 3,20 dollar, begin ik toch wat heimwee naar San Francisco te krijgen...

Huisjes Kijken (2)

We zijn nog steeds op zoek naar een huis, en vandaag hebben we het 14e en 15e bekeken. Nummer 14 had een volledige extra verdieping nodig (bestaande uit 2 slaapkamers en een badkamer), die d'er helaas niet meer gebouwd mocht worden, anders was het zeker een kanshebber geweest. Nummer 15 werd vertegenwoordigd door een gluiperd van een makelaar (ik had al een hekel aan die kerel voor ik hem gehoord of gezien had) en had volgens hem "een likje verf en veel liefde" nodig om er terug tiptop uit te zien. Alle liefde van de wereld kon dat huis niet helpen, volgens mij had dat veel meer aan een aannemer met een goede sloophamer.

Jammer maar helaas dus. The search continues...

Zekerheden

Gelukkig zijn er, naast alle onzekerheden en twijfels, ook nog zekerheden in het Belgische leven: zoals bijvoorbeeld de pasta Lollapalooza van restaurant Lollapalooza in Antwerpen. Meer dan drie jaar was het geleden dat ik er nog geweest was, maar de pasta (in een roomsausje met kip en scampi) is nog steeds heerlijk. In mijn herinnering was de pasta wel goedkoper, maar kom, 't was nog steeds niet te duur.

Twee andere zekerheden zijn de slechte service en overdreven prijzen bij Brasserie Appelmans, waar we vantevoren een aperitiefje waren gaan drinken. Tien keer wuiven naar de ober en nog altijd geen bestelling mogen doorgeven, en 10 euro voor een cocktail. (Zegt met lang gezicht: "Het zou niet waar geweest zijn in San Francisco.")

Paperassen

Onze inschrijving bij de gemeente Schoten (waar we gaan wonen zijn bij onze terugkomst uit de Verenigde Staten) heeft ook wat hindernissen gekend. We zijn ons maandagochtend (30 juni) gaan aanmelden, en dan is het wachten op de wijkagent die moet controleren of je ook effectief op het opgegeven adres woont. Vier dagen later stond hij hier voor de deur (dat zijn dus vier dagen waarin je niet verder kan met de rest van de paperassen want je hebt geen officieel adres). Vanaf maandag (7 juli) mochten we dan opnieuw naar het gemeentehuis om onze nieuwe identiteitskaart aan te vragen (daar heb je dat papiertje van de wijkagent dus voor nodig). En raad eens wat er maandag gebeurd is? Er is brand uitgebroken in de kantoren van de gemeente Schoten! Toch echt een teken dat ze ons hier niet terug willen. Maandag en dinsdag waren de kantoren dus gesloten, maar woensdag zijn we er dan toch in geslaagd onze "pas" aan te vragen. Binnen drie weken zouden we een brief moeten krijgen waarmee we dan nog eens naar het gemeentehuis mogen om de pas op te halen.

En die pas is toch redelijk belangrijk in Belgie, hebben we al ontdekt: zonder pas geen sis-kaart (en zonder sis-kaart geen mutualiteit, hospitalisatieverzekering of werk), zonder pas geen nummerplaat (en zonder nummerplaat geen verzekering of auto), zonder pas geen internet-rekening bij Fortis (en dus geen 4%),... Uiteindelijk is er voor alles (behalve het Fortis-verhaal) wel weer een "Belgische" oplossing te vinden, maar daar verlies je enorm veel tijd (en geduld, en geloof in de mensheid) mee. Maar kom, we hebben toch geen werk, dus we hebben tijd om ons daarmee bezig te houden.

Huisjes Kijken

Nu we terug in Belgie wonen, hebben we beslist ons appartement te verkopen en op zoek te gaan naar een huis. We zijn een week terug in het land en hebben al acht huizen bezocht, het ene al minder geschikt dan het andere. Maar je ziet zo wel wat: Vlamingen "bricoleren" heel graag hebben we al ontdekt, en d'er lopen heel wat zelfverklaarde binnenhuisarchitecten rond. Voorlopig hebben we slechts 1 huis bezocht waarin we eventueel geinteresseerd zouden zijn (als de prijs met minstens 40000 euro zou verlaagd worden). Al de anderen vielen om zeer uiteenlopende redenen in de categorie "no f***ing way".

Het is ook weer wennen aan de terminologie op de immo websites: "karaktervol" is oud en niet gerenoveerd, "gerenoveerd" is zelf opgeknapt en bijeen gelijmd,... Een kamer van zes vierkante meter wordt een slaapkamer genoemd, terwijl ik dat eerder een kast of een berging vind.

PS: Als er iemand geinteresseerd is in een twee-slaapkamer-appartement in Wilrijk met garage en terras, gelegen op 2 minuten van verschillende autosnelwegen (A12, ring van Antwerpen, E19), laat dat dan even weten in de comments. Als ik het appartement kan verkopen zonder het op internet te plaatsen, doe ik dat liever (want ik heb geen zin in tientallen telefoontjes van immokantoren).

Testje

Voorlopig zal ik hier verderbloggen over onze terugkeer naar Belgie, de zoektocht naar een huis, de zoektocht naar een job en andere zaken die mij bezig houden.